Bugün Yunus işe başlayalı tam bir sene olmuştu. Bankada 20 bin liraya yakın birikmişi vardı. Ceyda'nın izini bir süre sürmüş ama ona ulaşamayınca umudunu tamamen yitirmişti. Bugün Alper ile konuşup işten ayrılacaktı. Evi ve arabayı satarak Amerika'ya gidecek, hayatını orada sürdürecekti. Ankara'da sıkılmışlığın dibine vurduğundan yeni maceralar arıyor, korktuğu halde yine de heyecandan geceleri uyuyamıyordu bu kararı aldığından beri.

Büroya geldiğinde Alper yoktu. Odasına girip çaycıyı çağırdı. Alper'i sordu ama o da bilmediğini söyledi. Yunus internete girip evi ve arabasını satılığa çıkarttı. Önceden çektiği fotoğrafları bilgisayara yüklerken de bol bol iç geçirdi. Ankara onu boğmuş, yalnız bırakmış ve mutsuz etmişti. Bir ajansla görüşüp dil kursu için gerekli parayı çoktan yatırmış ve pasaport-vize işlemlerini tamamlamıştı. 1 sene boyunca bir yurtta kalacak ve İngilizce öğrenecekti. O sırada da bulabilirse bir Amerikalı ile evlenip orada kalacak ya da kaçak bir şekilde yakalanana kadar yaşamaya devam edecekti. Elindeki parayla 5 yıl boyunca sıkıntısız bir şekilde Amerika'da yaşayabileceğini tahmin ediyor ve o 5 yıl boyunca da orada kalabilmek için gerekli yasal prosedürleri bir şekilde yerine getireceğine inanıyordu.

Akşam üstü Alper büroya geldi. Yunus tüm cesaretini toplayıp Alper'in odasına gitti ve niyetini bir çırpıda anlattı. Yunus'un hiç beklemediği şekilde Alper tüm anlatılanları dinledi ve büyük bir olgunlukla karşıladı. Konunun önemli olduğunu, akşam beraber yemek yerken daha detaylı konuşmak istediğini belirtti. Yunus itiraz etmedi ve mesai bitimine kadar odasında Alper ile çıkacakları yemeği bekledi.